Branża
Branża > Informacje dla branży > Newsy prasowe > Cięcie wiśni w sadach towarowych

Cięcie wiśni w sadach towarowych

Informator Sadowniczy | Zbigniew Buler

W uprawie owoców pestkowych, w tym wiśni, zbiór owoców stanowi aż 50–70% wszystkich kosztów i obejmuje głównie robociznę. Zbiór wiśni można zmechanizować, a użycie maszyn kilkakrotnie zmniejszy nakłady pracy na zbiór, przez co obniży znacznie koszty produkcji tych owoców. Innym warunkiem opłacalności uprawy wiśni jest intensyfikacja sadu obejmująca gęste posadzenie drzew, które jest niezbędne, gdy owoce mają być zbierane kombajnem.

Nowoczesne sady
Intensywne sady wiśniowe nowego typu, sadzone w zagęszczeniu 1000–2500 drzew/ha, zaczynają owocować już w drugim roku po posadzeniu. Innowacje w uprawie wiśni obejmują odmienny niż dotychczas sposób sadzenia drzewek, ich cięcia, prowadzenia oraz formowania koron. W sadach wiśniowych posadzonych na dużych areałach w odpowiednim zagęszczeniu, tak jak w przypadku porzeczek, możliwy jest mechaniczny zbiór owoców kombajnem w ruchu ciągłym. W nowej technologii wiśnie sadzone są bardzo gęsto. Odległość międzyrzędami wynosi 3,5–4 m, a w rzędzie1,5 lub 2 m. Przy tej rozstawie sadzi się od 1250 do 2500 drzew/ha (fot. 1, czyli 3–6 razy więcej niż w tradycyjnych sadach.

Nowy, bardzo intensywny model sadu wiśniowego, to sad gęsto posadzony, w którym prowadzone jest cięcie odnawiające. Jest on wzorowany na intensywnych sadach jabłoniowych zakładanych z drzew karłowych i półkarłowych, w których sadzi się 1000–3000 drzew na hektar. Uprawa jabłoni w tak dużym zagęszczeniu możliwa jest dzięki zastosowaniu podkładek mniej lub bardziej skarlających, które ograniczają wzrost drzew, co umożliwia odpowiednie formowanie i cięcie koron, w celu utrzymania ich w wymaganych rozmiarach. Dla wiśni nie ma skarlających podkładek. Aby ograniczyć wzrost wiśni, można wykorzystać ich biologiczne właściwości do gęstego sadzenia. Wiśnie z natury są drzewami małymi, podobnymi do półkarłowych jabłoni. Ponadto zawiązują pąki kwiatowe i obficie owocują na pędach młodych, rocznych. Cięcie wyzwalające wzrost młodych pędów zapewnia obfite, coroczne owocowanie drzew. Niektóre ze sposobów cięcia wykonywane w gęsto posadzonych sadach jabłoniowych, można z powodzeniem wprowadzić do gęsto posadzonego sadu wiśniowego. 

 
Obserwacje i wnioski
Doświadczenia prowadzone od kilku lat w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach nad uprawą wiśni przeznaczonych do kombajnowego zbioru owoców, wykazują, że rozstawa3,5–4 x 1,5 m (1666 drzew/ha) znajdzie w praktyce najszersze zastosowanie w uprawie najbardziej jpopularnej odmiany ‘Łutówka’. Optymalna gęstość sadzenia drzew zależy zawsze od naturalnej siły wzrostu odmiany i od siedliska. Na glebie lekkiej i piaszczystej, IV i V klasy, trzeba się spodziewać znacznie słabszego wzrostu drzew (nawet przy stosowaniu nawadniania),niż na żyznych lessach, madach lub luźnych glinach. Biorąc to pod uwagę, można posadzić drzewka odmiany ‘Łutówka’ i ‘Nefris’ nawet co 1,5 m w rzędzie. Dla odmiany ‘Debreceni Botermo’ lub ‘Sokówka Serocka’ odpowiednią rozstawą może być 2 m lub nawet 2,5 m w rzędzie, jeśli siedlisko sprzyja wzrostowi. W każdym wypadku chodzi o to, aby jak najszybciej wypełnić przestrzeń w rzędzie koronami drzew. Przemysł przetwórczy poszukuje ostatnio wiśni o soku ciemnoczerwonymi, z tego powodu zaczyna się odradzać uprawa ciemnosokowych Wiślanek. W naszym doświadczeniu posadziliśmy drzewa odmiany ‘Sokówka Serocka’. Aby właściwie rozpocząć uprawę wiśni, drzewa należy po posadzeniu odpowiednio przyciąć. 
 
W nowym sadzie

Nowo sadzone drzewka wiśni z kilkoma konarami równorzędnej grubości nie nadają się do sadu gęsto prowadzonego, w których owoce zbierane są kombajnem. Aby się zmieściły w takim sadzie, trzeba im nadać odpowiednią formę i zastosować właściwe cięcie zalecane dla zwartej rozstawy. Wiśnie nie mają skłonności do tworzenia silnego konaru centralnego, czyli przewodnika. Należy je jednak nakłonić do jego wytworzenia. Posadzone drzewka przycinamy wiosną, najlepiej w kwietniu. W tym terminie powinny być one cięte przez następne dwa sezony, kiedy ich korony będą podlegały formowaniu. Takie drzewka mają zazwyczaj krótki pień (30–40 cm) i koronę złożoną z 5–10 pędów podobnej grubości, rosnących ukośnie lub pionowo w górę. Aby uzyskać szybki wzrost przewodnika, który będzie dominował nad pozostałymi pędami, trzeba wszystkie pędy boczne przyciąć krótko na 1 lub 2 oczka, pozostawiając jedynie czopy długości około5–10 cm.

Więcej informacji w linku: www.ogrodinfo.pl z dnia 17.07.2015 roku